Laatste dagen

Hallo!!

Inmiddels al bij mijn laatste dag beland, ben nu terug in het eerste hostel in Cartagena, in hangmat met salsamuziek van de barretjes vlakbij op de achtergrond. Er is veel gebeurd sinds ik terugkwam uit Ciudad Perdida.
Ik wilde een rustiger dag inlassen en besloot naar een van de vele prachtige stranden in omgeving Santa Marta te gaan. Ik ging samen met Sebastian, Argentijnse hostelgenoot, naar parque Tyrona. Een natuurgebied met jungle en prachtige stranden. Het was een paar uur rijden vanaf Santa Marta. Hij en wat anderen die we onderweg tegenkwamen, inclusief een paar Nederlanders, bleven er slapen en ik ging terug omdat ik mijn laatste dagen nog graag wat dingen wilde ondernemen. Het park was prachtig. Jungle en prachtige stranden. Na een paar uur moest ik al weer terug omdat ik voor donker worden het park uit wilde zijn (aangezien ik nog een paar uur door de jungle moest en liever niet in het donker). Ik kwam onderweg een famillie tegen met een oudere vrouw erg snel en fanatiek en wonderlijk soepel over de paden voorop. Ik volgde haar en op een gegeven moment namen we een verkeerd pad en raakten aan het dwalen (de rest van haar fam had wel de goede route genomen). Na veel rondlopen en rondvragen begon het donker te worden, maar op een gegeven moment kwamen we gelukkig bij het punt aan waar vandaan de bussen terug vertrokken (waar haar fam wachtte). Ondanks haar snelle Spaans kon ik wel.met wat moeite erg interessante gesprekken met haar hebben (over spirituele en filosofische zaken). In de bus terug ook met de fam samen gereist, ze kwamen uit Bogota en waren op vakantie. Was erg gezellig.
De dag erna vond ik het erg lastig kiezen wat ik zou gaan doen met alle mogelijkheden en nog beperkte tijd. Ik besloot naar Tanganga te gaan, een klein autenthiek vissersdorpje vlak bij. Ik wilde daar graag gaan duiken met de waarschijnlijk erg mooie onderwaterwereld. Het was een rustig, leuk vissersplaatsje met een baai, palmen en vele kleine vissersbootjes. Er waren verschillende duikscholen, maar de meesten gaven alleen vroeg in de ochtend duikcursussen. Uiteindelijk kon ik toch nog aansluiten bij een groep. Ik kreeg een grote zak duikgerei mee, uitleg over de duikspullen (bv hoe onder water de luchtdruk in het pak te regelen, zuurstof te controleren etc) en daarna hees ik mezelf in het zware pak en duikelde achterover het water in. Een Franse duikinstructeur begeleed mij bij eerst wat oefeningen. Bv wat tedoen als er water in het masker komt, je je zuurstofslang verliest etc. Ik had een moment dat ik in paniek raakte toen er water in het masker kwam en ik nogal benauwd werd. Daarna ging het beter en ging ikeen tot 5 meter met de instructeur naar beneden (om je lichaam aan de druk te laten wennen). Ik moest wat wennen aan het regelen van de luchtdruk, maar het ging beter en het was prachtig. Vele gekleurde vissen, oa een morene, koraal en andere mooie dingen. Na een pauze op het strand gingen we weer het water in, ditmaal langzamerhand ongeveer 12 meter. Mijn oren deden wat pijn, waar ze een trucje voor hadden waardoor het beter ging en ik kon genieten van alle kleurige prachtige omgeving met vele vissen (we zwommen op een.gegeven moment tussen een grote groep gekleurde vissen) en koraal in een rustige stille wereld waar ik alleen de bubbels van eigen adem hoorde. Echt prachtig en het ging erg soepel nu. Toen we boven water kwamen en we in de boot onderweg naar de wal gingen, ging de zon onder en genoten we van de met kaktussen begroeide rotsen, rondvliegende soort arendachtige vogels en een grote leguaan op een van de rotsen. In het dorp kwam ik wat medewerkers uit het hostel tegen.en ging met ze samen terug in het busje naar Santa Marta. Het was een geweldige ervaring. In het hostel kwam ik Sebastian tegen die terug uit Tyrona park was. Ik was van plan de volgende dag met een tour naar de dessert bij het noordelijkste punt van Zuid Amerika te gaan. Hij wilde ook en we besloten geld te besparen door zelfstandig te gaan ipv een georganiseerde tour (wat ook wat avontuurlijker is).
We gingen vroeg weg omdat de reis een hele dag zou duren. Met een taxi naar een bus, in 'Quatrodias' weer een andere bus en in Uribia (de belangrijkste stad voor de indicious hier, velen spreken er geen Spaans), vanaf daar een jeep, wat nodig was over de ruige wegen, kwamen we bij ons eerste overnachtingsplaats aan. De weg was lang, vemoeiend, maar erg fascinerend. Van zee naar Jungle, naar ruige dessert met alleen wat bosjes en veel kaktussen en rotsen. Ik vond het naar te zien hoe in de dessert vele kinderen hongerig hun hand uitstaken naar de voorbijrijdende jeep. Ik zag de wanhoop op hun gezicht en het is ook een moeilijk gebied te overleven in de droogte. Het bleek zelfs dat het tot een paar maanden geleden 5 jaar geleden was dat het voor het laatst had geregend. We (ik en Sebastian, twee Franse jongens en een Marokkaans meisje) gaven de kinderen koekjes en snoepjes wat we mee hadden. Bij ons hostel aangekomen namen we een duik, aangezien het op het strand was. Het was heerlijk het dorpje waarin we waren, Capo de la verde, was een soort klein westernstadje met zandweg, kleine met houten planken in elkaar getimmerde huisjes, vissersboten in de middle of nowhere in de dessert. Na gegeten te hebben in een klein restaurantje en wat kaartspelletjes te hebben gedaan, zochten we onze hangmat op en sliepen in de open lucht een paar meter van de zee op het strand. Erg bijzonder. Na drie uur slapen, stonden Sebastian en ik om 4.30 op om met een jeep en 2.5 uur durende boottocht richting het noordelijkste punt van Colombia en Zuid Amerika te vertrekken. Onderweg zagen we de zon opkomen. We kwamen na de ruige boottocht bij onzs volgende slaapplek aan (weer in de open lucht in hangmatten). We reden met een groep anderen rond na ons geïnstalleerd te hebben in het 'hostel' rond naar het noordelijkste punt, prachtig strand (waar we een duik namen in de nogal wilde zee), door zandduinen, prachtige uitzichtpunten met onwerkelijk bijna maanachtig landschap en door het kaktuslandschap. Het was er droger dan Capo de la Verde en afgezien van enkele huisjes, onbewoond (op geiten, ezels, hagedissen en gierachtige en arendachtige vogels na). Het was een ruig, puur, autenthiek, indrukwekkend landschap en erg anders dan de zee en jungle in de omgeving van Santa Marta. Terug bij het hostel, na een prachtige zonsondergang en diner weer vroeg, met het donker worden, in de open lucht geslapen. We gingen de volgende dag weer 5.00 am de boot in, samen met een famillie die we inmiddels kenden ui Medellin die er op vakantie waren. We gingen in het donker weg met.de volle maan in het water, zagen onderweg de zon opkomen en kwamen weer aan wal waar we de tocht vervolgden met de jeep naar Uribia. We waren vergezeld met indigious bewoners met hun klederdracht. Vanuit Uribia in een open busje naar Quatrodias, waar we een bus namen. Onderweg begaf de motor van de bus het en het zag ernaar uit dat het voorlopig niet gerepareerd zou worden. Geen zin hebbende in uren in de hitte te wachten, besloten we te liften en staptenbij een paar vriendelijke Turken in.die hier woonden en een soort cementvertegenwoordigers waren. Onderweg stopten ze regelmatig om deals te sluiten en erg frappant was dat ze in een file besloten bij een huis met prachtig uitzicht op zee uit te stappen en er koffie te drinken. We gingen maar mee en betaalden de bewoners (wat zij niet deden). Het uitzicht veranderde weer van ruige dessert naar met jungle begroeide bergen en zee. Sebastian zou de dag erna terugvliegen naar Argentinië en ik de dag daarna, dus een laatste muddag/ avond in Santa Marta nog wat souvenirs gekocht in de drukke, met kerstspullen bezaaide straten. De dag erna (vandaag dus), weer in Cartagena aangekomen na een 5 uur durende busrit. Nog een laatste avond genieten in hangmat van de warme avond en vele salsageluiden in de binnentuin van het hostel. Dat is alweer het eind van een heerlijke avontuurlijke maand in prachtige plekken met geweldige mensen, ontmoetingen en cultuur. Dankbaar voor alle boeiende situaties, plekken, belevenissen en ontmoetingen.

Veel liefs

(hieronder nog wat videos uit Brazillie)